Ruben Bellinkx toont veelal situaties waar gebruiksvoorwerpen, attributen en dagelijkse leefruimtes hun vanzelfsprekende rol verliezen. Bepaalde voorwerpen krijgen door specifieke combinaties en manipulaties een andere functie en/of context.
Doordat Ruben Bellinkx al zijn ingrepen daadwerkelijk uitvoert creëert hij, in tegenstelling tot een virtuele wereld die enkel kan bestaan door middel van digitale beeldbewerkingen, een surreële wereld. Daarbij past hij het object zelf aan in plaats van het beeld.
De verwondering die dit bij de toeschouwer oproept wil hij versterken door een compositie of setting te creëren die een verstild poëtisch beeld achterlaat dat balanceert op de rand van herkenning en vervreemding.
